زبان چیست؟ آیا یادگیری زبان چینی سخت است؟
امروزه زبان دارای معانی متفاوتیست و کاربردهای معنایی مختلفی دارد؛ مانند زبان اشاره زبان بدن و... منظور ما در این مقاله زبان به معنای ابزار مشترک ارتباط یک ملت است. همچنین تعاریف گوناگونی نیز برای زبان به این معنا، در منابع مختلف ثبت شده است که برخی از این تعاریف را در اینجا می آوریم:
- زبان ابزار ارتباط غیر مستقیم میان دستگاه عصبی هر دو طرف یک رابطه و همچنین ابزار انتقال اندیشه از گوینده به شنونده است.
- زبان یکی از ابزارهای ارتباط بشر است که مردم هر جامعه به این زبان سخن می گویند، این سخنان به واحدهای صوتی و معنایی به نام تک واژ تجزیه می شوند، تک واژها نیز خود به واحدهای کوچکتری به نام واج تقسیم می شوند که تعدادشان در هر زبان مشخص و ارتباط این واجها با یک دیگر در زبانهای مختلف متفاوت است.
ویژگیهای زبان
درست است که تعداد زیادی زبان مرده و یا زنده، زبان پر استفاده و کم استفاده با گویندگان کم یا زیاد در دنیا وجود دارد که هر یک ویژگیهای خاص خود را دارند اما این زبانها ویژگیهای مشترکی هم دارند، مانند:
- برخورداری زبان از ویژگی تجزیۀ دوگانه:
( هر زبانی باید از ویژگی تجزیۀ دوگانه برخوردار باشد به این معنا که بتوانیم آن را به تک واژ و سپس واج تقسیم کنیم ).
- قشر شکنی زبان:
( یکی دیگر از ویژگیهای زبان این است که می توان با استفاده از آن در بارۀ گذشته، حال و آینده سخن گفت و گوینده را به زمان خاصی محدود نمی کند ).
- خلاقیت در زبان:
( درست است که هر زبانی تعداد مشخصی واژ دارد و تعدادی تک واج اما این به این معنا نیست که در هر زبانی تعدادی مشخص واژه یا جمله نیز وجود دارد، می توان با ترکیب کردن تک واجها کلمات جدید ساخت یا با ترکیب کردن کلمات مختلف جملاتی ساخت که شاید قبلا هیچ کس آنها را به زبان نیاورده است ).
- قراردادی بودن زبان:
( قراردادی بودن زبان به این معناست که ما انسانها با سایر همزبانان خود توافق کرده ایم که هر کلمه چه معنایی داشته باشد و کجا به کار گرفته شود.
این ویژگی به گویندگان هر زبان کمک می کند تا منظور یکدیگر را متوجه شوند و بتوانند با هم ارتباط برقرار کنند ).
آیا یادگیری زبانهای دیگر سخت است؟
در یادگیری یک زبان خارجی عوامل مختلفی تأثیر دارند، مانند:
هم ریشه بودن یا هم ریشه نبودن زبانی که می خواهیم یاد بگیریم با زبان مادری ما
زبان شناسان معتقدند که در ابتدای پیدایش زبان، زبان همۀ انسانها یکسان بوده است؛ رفته رفته با مهاجرت مردم به نقاط مختلف جهان و تقسیم بندی آنها به دسته های کوچکتر چند زبان متفاوت ایجاد شد، این زبان ها که امروزه خانواده های زبانی نامیده می شوند نیز به تدریج به زیر شاخه های دیگری تقسیم شدند
اینکه آیا زبان مادری ما و زبانی که می خواهیم بیاموزیم هردو از یک خانوادۀ زبانی هستند یا نه در سرعت یادگیری ما مؤثر است؛ برای مثال زبان فارسی و زبان انگلیسی هردو از خانوادۀ بزرگ هند و اروپایی هستند اما زبان عربی با زبان فارسی همریشه نیست و از خانوادۀ افرو اَسِتیک است، پس یادگیری زبان عربی برای ما فارسی زبانان دشوارتر از یادگیری زبان انگلیسیست.
موسسه دفاع از زبانهای مانتری کالیفرنیا، زبانهای دنیا را بر اساس ساعات مورد نیاز برای آموزش ، به 4 دسته، از آسان به دشوار تقسیم کرده است:
- گروه اول: زبانهای آفریقایی، دانمارکی، آلمانی، فرانسوی، ایتالیایی، نروژی، پرتغالی، رومانیایی، اسپانیایی، سویدی و سواهیلی كه تعداد ساعات مورد نیاز برای آموزش این گروه 480 ساعت است.
- گروه دوم: زبانهای بلغاری، فارسی، یونانی، هندی، اردو، اندونزی و مالی که نیازمند 720 ساعت برای آموزش هستند
- گروه سوم: شامل زبانهای بنگالی، چک، فنلاندی، یهودی، لهستانی، نپالی، روسی، تایی، ترکی و ویتنامی است که ساعات مورد نیاز برای آموزش این گروه از زبانها 980 ساعت می باشد.
- گروه چهارم: زبانهای عربی، چینی، ژاپنی و کره ای هستند که برای آموزش نیاز به 1320 ساعت آموزشی دارند.
آیا یادگیری زبان چینی دشوار است؟
طبق تقسیم بندی موسسه دفاع از زبانهای مانتری کالیفرنیا، زبان چینی در دستۀ سخت ترین زبانهای دنیا قرار می گیرد. حال آیا واقعا زبان چینی یکی از سخت ترین زبانهای دنیاست؟ این مؤسسه چرا زبان چینی را در گروه چهارم قرار داده است؟
برای پاسخ به این پرسشها نیاز است تا کمی بیشتر در بارۀ زبان چینی سخن بگوییم.
زبان چینی یا دقیق‌تر زبانهای چینی بخشی از خانواده زبانهای چینی-تبتی را تشکیل می دهند. زبان مادری حدود یک پنجم مردم جهان یکی از انواع زبان چینیست.
آهنگین بودن زبان چینی
زبان اصلی و رسمی در سرزمین چین، چینی ماندارین یا همان پوتونگ هوا می باشد. فرق عمده زبان چینی ماندارین با دیگر زبانهای جهان در آهنگین بودن آن است.
آهنگین بودن این زبان به این معناست که هر هجای این زبان در 4 آهنگ و تعدادی از هجاها نیز به استثنا،به 5 آهنگ تلفظ می شوند.
در آهنگ اول هجا به صورت یک‌نواخت و کشیده تلفظ می شود.
در آهنگ دوم، هنگام تلفظ هجا صدای فرد به صورت تدریجی به سمت بالا می رود.
در آهنگ سوم صدای فرد ابتدا به سمت پایین رفته و سپس به سمت بالا اوج میگیرد.
در آهنگ چهارم هجا به صورت دفعی و ضربتی تلفّظ می شود.
تلفظ پنجم نیز که به طور استثنا در برخی هجاها وجود دارد فاقد آهنگ است و هجا به صورت معمولی بیان می شود.
آیا زبان چینی الفبا دارد؟
بر خلاف زبان انگلیسی و بسیاری دیگر از زبانها، در این زبان الفبا وجود ندارد و به جای آن از تعدادی نماد استفاده می شود، این نمادها هر یک معنایی جداگانه دارند و نیازی نیست که برای تشکیل یک کلمه حروف مختلف را در کنار یکدیگر بگذاریم.
تعداد زیاد نمادهای زبان چینی می تواند یادگیری این زبان را کمی دشوار کند. در حال حاضر فرهنگ لغت Kangxi 47035 کاراکتر را ثبت کرده است که البته تعدادی از آنها مورد استفاده قرار نمی گیرند.
انواع خط زبان چینی
نگارش زبان چینی امروزه به دو صورت چینی کلاسیک (سنتی) و چینی ساده شده وجود دارد.
چینی سنتی یا کلاسیک، خط اصیل زبان چینیست که از صده‌های دور برای نگارش این زبان به کار می رفت و هم اکنون در کشورهای جمهوری چین (تایوان)، هنگ کنگ، ماکائو و چینی‌های مقیم ایالات متحده و غرب رایج است.
چینی ساده‌شده، همان خط سنتی چینیست که در جمهوری خلق چین و سنگاپور رواج دارد. این خط به دستور مائوزِدونگ، موسس جمهوری خلق چین، از ساده کردن خط سنتی به دست آمده است.
گرامر زبان چینی
بر خلاف کاراکترهای این زبان دستور زبان چینی بسیار ساده است زیرا زمان و شخص در افعال این زبان وجود ندارد و زمان را با قیدهایی مثل امروز و دیروز بیان می کنند، همچنین نیازی به تشخیص مفرد و جمع اسامی زبان چینی نخواهید داشت.
سخن پایانی
در این مقاله ابتدا با تعریف زبان و ویژگیهای آن آشنا شدیم و سپس متوجه شدیم که زبان چینی یکی از دشوارترین زبانهای دنیا محسوب می شود، سپس به برسی بیشتر این زبان پرداختیم.
از ویژگیهایی که این زبان دارد می توان این نتیجه را گرفت که یادگیری این زبان از جهاتی دشوارتر از دیگر زبانها و از جهاتی نیز آسان تر از سایر زبانهاست، زیرا درست است که در این زبان یادگیری کاراکترها و تلفظ آنها دشوار است اما دستور زبان سادۀ آن کار یادگیری را بسیار ساده می کند.
